Co warto wiedzieć o psychoterapii tańcem i ruchem?
20 stycznia 2019
Lata 40 XX stulecia. Marian Chace, właścicielka waszyngtońskiej szkoły tańca dostrzegła, że zajęcia ruchowe wywierają korzystny wpływ na ich uczestników. Jej stanowisko podzielają lekarze z lokalnej placówki psychiatrycznej, którzy potem zapraszają ją do prowadzenia pierwszych zajęć z pacjentami. Tym sposobem powstaje DMT – „dance and movement therapy””. Pionierski rodzaj terapii błyskawicznie staje się coraz bardziej popularny, a w latach 70 jest już ona rozpowszechniona w znacznej ilości krajów zachodnich. Obecnie z dobrodziejstw tej metody korzystają także pacjenci z Polski.
Terapia tańcem i ruchem – na czym polega?
Terapia tańcem korzysta z tego, co w tej aktywności oddziałuje korzystnie na ludzką psychikę. Zabawa, rytm i ruchowa ekspresja – te właśnie procesy pod okiem doświadczonego i empatycznego terapeuty pomogą pacjentowi stłumić destruktywne przyzwyczajenia czy procesy percepcyjne, a także zrozumieć swoje emocje. Pozytywne rezultaty psychoterapii ruchem biorą się z tego, że ludzki umysł i ciało stanowią integralną całość, wpływając na siebie nawzajem. Na zajęciach terapii ruchem stosuje się świadomość oddechu, gestu i postawy, jak również taniec spontaniczny (w tym także improwizowany).
Komu zaleca się terapię tańcem i ruchem?
Terapia tańcem wywiera pozytywny wpływ na psychikę, pomagając w wielu trudnych stanach emocjonalnych. Wykorzystuje się ją w radzeniu sobie z żałobą, w kojeniu stresu i w sytuacjach intensywnego napięcia lub nadpobudliwości. Terapia ruchem daje dobre efekty także w leczeniu schorzeń nerwicowych i depresyjnych oraz zaburzeń odżywiania (jak np. anoreksja). Ponadto, wykorzystuje się ją wspomagająco w terapii pacjentów trudnościami ruchowymi, z lekkimi upośledzeniami lub pacjentów onkologicznych.